Bij de stranden van Las Palmas kan je kiezen wat je wilt. Lekker zand, of rotsen. Het voordeel van zand is natuurlijk overduidelijk. Lekker zacht en super makkelijk om een parasol te plaatsen. Het nadeel is wel dat je bij een klein beetje wind er al snel als een kroket/zandmannetje bij loopt.

In tegenstelling tot zijn vader en moeder is bij Alex een strandje van rotsen veruit favoriet. De reden hiervoor is eenvoudig. Met zijn netje gaat hij graag op zoek naar allerlei beestjes. Garnalen, visjes, krabben, etc. Recent had Alex een flinke vis gevangen. Hup in de emmer ermee, een beetje water erbij en kijken maar.

Het begon met kijken en toen ging zijn vingertje het water in. De vis zwom wat heen en weer en raakte Alex’ handje. Oei, hij schrok flink en wist niet hoe snel hij zijn hand uit het water moest halen.

Zijn angst voor de vis verdween echter snel, en de vis werd zijn nieuwe speeltje. De vis was snel tam, want op een gegeven moment liet hij zich gewoon pakken. Na een paar minuten spelen met de vis (hij werd tammer en tammer) hebben we hem (na een beetje aandringen) weer de vrijheid gegund.

Vandaag is het groot feest! We vieren Alex’ derde verjaardag.

Er is alweer een jaar voorbij. Een jaar waarin Alex voor het eerst naar school ging. Het jaar waarin hij zijn luier achter zich liet en het jaar waar pappa weer grotendeels thuis was. Natuurlijk is het een echt Spaans jongetje, maar de Nederlandse genen zijn overduidelijk aanwezig en in ontwikkeling. Hij begrijpt me perfect als ik in het Nederlands met hem praat, en zo af en toe gooit hij ook nog wat Nederlands door zijn zinnen.

Alex heeft een wat vreemde wens voor zijn verjaardag: Zijn Pappa verkleed als clown. Nou ja, als hij daar blij van wordt, dan doe ik dat natuurlijk graag.