Ana had een uitje met haar collega’s. Het plan was om een leuke activiteit te doen en daarna samen ergens een hapje te eten. Die activiteit bleek een ‘Ninja-game‘ te zijn: snel reageren op je omgeving, springen en rennen. Niet echt iets voor Ana, dacht ze zelf. Daarom nam ze Alex mee als haar moderne gladiator want dit soort uitdagingen liggen hem goed, net zoals vroeger gladiatoren voor hun publiek streden, zo sprong Alex nu in de arena van het spel. Hij vond het geweldig.
Fase 2, gelijk goed
De wedstrijd: Lomo Blanco – Batan B
Resultaten
| Datum | Thuis | Resultaat | Bezoekers |
|---|---|---|---|
| 23 Nov, 10:30 | Lomo Blanco | 2 – 6 | Batan B |
Jawel, afgelopen zondag heeft Batan Alevín B een overtuigende 6 – 2 overwinning behaald. Een welkome verbetering ten opzichte van de vorige fase. Het was een leuke wedstrijd die eindelijk beloond werd met een prachtige zege.
De nasleep: Zoals je op de foto, die na de wedstrijd genomen is, goed kan zien waren ook de spelers zelf zeer tevreden met het resultaat.
DIY – Kleurrijke kerstzuurstok
Alan kreeg een schoolproject, omdat zijn leraar wat hulp wilde bij het versieren van de klas. Elk kind werd gevraagd een feestelijke zuurstok (kerststok) te maken. Hulp door de ouders was toegestaan, dus mijn creativiteit begon te borrelen. Mijn idee was eenvoudig, maar ik verwacht dat het er best mooi uit zal zien.
Materialen
- Frame van draad: 1–2 stukken metaaldraad voor de vorm van de stok
- Vulling: Aluminiumfolie
- Wol/garen: Rood, wit en groen
- Tape: Masking tape of verpakkingstape
- Gereedschap: Schaar; optioneel een tang om de draad te buigen
Het frame voorbereiden (5–10 min)
- Vorm: Buig de draad in een lange “J” voor de zuurstok.
- Einden beveiligen: Vouw of krul de draaduiteinden naar binnen en plak er tape overheen. Laat geen scherpe punten achter.
- Stevigheid testen: Beweeg de stok voorzichtig heen en weer. Als hij slap hangt, voeg een tweede draad toe.
Volume toevoegen (5–10 min)
- Opvullen: Wikkel folie rond het frame om het dikker te maken.
- Kinderklus: Laat het kind de vulling vasthouden en kneden om de bocht te vormen.
- Tape wikkelen: Plak de vulling lichtjes vast zodat het op zijn plaats blijft. Niet te veel tape; de wol zal het bedekken.
Wikkelen met wol (15–25 min)
- Begin vastzetten: Knoop of plak het uiteinde van de rode wol aan de basis.
- Spiraalwikkel: Draai de wol in een spiraal rond de stok, houd de wikkels dicht bij elkaar.
- Strepenpatroon: Na een rood stuk overschakelen naar wit, daarna groen.
- Gaten bedekken: Zie je vulling, voeg dan een paar extra wikkels toe op die plek.
- Einde afwerken: Stop het laatste uiteinde van de wol onder een nabije wikkel en plak een klein stukje tape aan de achterkant.
Pale blue dot
Het is moeilijk om soms het grote plaatje te zien. Beseffen dat je zelf niet het middelpunt van de wereld bent. Erger nog, alle problemen waar we allemaal mee geconfronteerd worden, zijn uiteindelijk verwaarloosbaar klein. De aarde, een miniscuul klein puntje dat om een iets groter lichtgevend puntje rondjes draait, ergens in een uithoek van een onvoorstelbaar grote ruimte.
Look again at that dot. That’s here. That’s home. That’s us. On it everyone you love, everyone you know, everyone you ever heard of, every human being who ever was, lived out their lives. The aggregate of our joy and suffering, thousands of confident religions, ideologies, and economic doctrines, every hunter and forager, every hero and coward, every creator and destroyer of civilization, every king and peasant, every young couple in love, every mother and father, hopeful child, inventor and explorer, every teacher of morals, every corrupt politician, every “superstar”, every “supreme leader”, every saint and sinner in the history of our species lived there – on a mote of dust suspended in a sunbeam.
The Earth is a very small stage in a vast cosmic arena. Think of the rivers of blood spilled by all those generals and emperors so that, in glory and triumph, they could become the momentary masters of a fraction of a dot. Think of the endless cruelties visited by the inhabitants of one corner of this pixel on the scarcely distinguishable inhabitants of some other corner, how frequent their misunderstandings, how eager they are to kill one another, how fervent their hatreds.
Our posturings, our imagined self-importance, the delusion that we have some privileged position in the Universe, are challenged by this point of pale light. Our planet is a lonely speck in the great enveloping cosmic dark. In our obscurity, in all this vastness, there is no hint that help will come from elsewhere to save us from ourselves.
The Earth is the only world known so far to harbor life. There is nowhere else, at least in the near future, to which our species could migrate. Visit, yes. Settle, not yet. Like it or not, for the moment the Earth is where we make our stand.
It has been said that astronomy is a humbling and character-building experience. There is perhaps no better demonstration of the folly of human conceits than this distant image of our tiny world. To me, it underscores our responsibility to deal more kindly with one another, and to preserve and cherish the pale blue dot, the only home we’ve ever known.
Carl Sagan, Pale Blue Dot, 1994
Barranco de los Carnicalos – Ravijn van de Torenvalken
Een leuke en eenvoudige route. Je parkeert op het kleine parkeer terreintje en je volgt simpelweg het water naar het uiteindelijke doel van de route, een mooi watervalletje. Ondertussen loop je ongeveer drie kilometer heen en drie kilometer weer terug. Over een smal paadje, onder tunnels van riet door, over smalle muurtjes. Regelmatig moet je over het water heen springen. Af en toe moet je een beetje voorzichtig zijn! Halverwege zijn er een paar mooie plekjes voor een picnic (dus vergeet niet wat eten en drinken mee te nemen). Als het erg warm weer is kun ze zelfs nog even in het water springen.
Batan B – Las Torres C
Er zijn
De tweede soort is een team waar de resultaten belangrijk zijn. Hier wordt verwacht dat je bij elke wedstrijd aanwezig bent en goed presteert. Als je niet uitblinkt als speler, word je gevraagd om ergens anders te gaan voetballen. Deze teams zijn bedoeld voor toptalent, en dat is niet wat wij zoeken voor Alan. Vandaag speelt Alan tegen zo’n professioneel team.
Het derde soort is het buurtteam dat net zo goed een worstelclub had kunnen zijn. Hier heeft Alan vorige week tegen gespeeld. Weinig discipline, en duwen, trekken en schoppen worden gewoon geaccepteerd.
Flink verloren met 17 goals tegen, maar het was toch een leuke wedstrijd met een paar kansjes. Dit was de laatste wedstrijd voorlopig. Voor de komende set worden de teams wat beter ingedeeld gebaseerd op resultaten van de eerste vijf wedstrijden, dus we kunnen wat makkelijkere tegenstanders verwachten.
Resultaten
| Datum | Thuis | Resultaat | Bezoekers |
|---|---|---|---|
| 1 Nov, 09:00 | Batan B | 0 – 17 | Las Torres C |
| 26 Oct, 09:00 | Guiniguada B | 3 – 0 | Batan B |
| 18 Oct, 09:00 | Batan B | 1 – 10 | Carnevali |
| 11 Oct, 09:00 | Simusetti C.F. A | 20 – 3 | Batan B |
| 4 Oct, 09:00 | Batan B | 0 – 10 | San Lazaro U.D. A |
De volgende fase start over een paar weken. De teams worden dan ingedeeld op basis van de behaalde resultaten, dus waarschijnlijk zitten we dan in een veel betere groep, en kunnen we een paar overwinningen verwachten, en de bijbehorende morele boost.
Oktober ’25
Het voetbalseizoen is weer begonnen voor Alan, dus we zijn ieder weekend weer op het veld te bekennen. Het was ook de maand waar ik eindelijk mijn oplaadzorgen kon laten varen, en natuurlijk het hoogtepunt van de maand, we zijn al weer 15 jaar getrouwd!
Qi2
Stap één was een nieuwe telefoon. Ik was er erg blij mee, maar er ontbrak nog was. Stap twee was een nieuwe oplader. Eindelijk kan ik het gerommel met kabeltjes vergeten, want ik hoef nu alleen maar twee magneetjes aan elkaar te klikken en klaar. Mijn nieuwe oplader is echt een dream come true. Geen langzaam kapotgaande kabeltjes meer, geen gepiel om de aansluiting van mijn telefoon schoon te krijgen.
Ik heb nu twee opties:
Opladen: ik leg de telefoon op de oplader, en een half uurtje later is hij klaar.
Opladen én klokje: ik klap de oplader open, plak de telefoon erop en na een half uur is hij opgeladen. Ondertussen heb ik de hele avond een subtiel klokje naast mijn bed.
Mijn oplader is een Ugreen Qi2. Lekker stevig en een beetje zwaar, maar dat geeft juist een goed gevoel als je de telefoon erop vastklikt. Ingeklapt is het een klein kubusje waarop je je telefoon kunt opladen. Je kunt hem ook openklappen, en dan heb je twee oplaadplekken: eentje voor je AirPods en eentje voor je telefoon, die dan meteen als klokje fungeert. Mijn telefoon laadt in een half uur voldoende op om hem daarna met gemak de hele dag te gebruiken.
Er is maar één klein nadeel: om een of andere reden heeft de oplader een fel wit ledlampje om aan te geven dat hij werkt. Het is maar een klein lampje, maar toch irritant genoeg en uiteraard kun je het niet uitzetten, dus heb ik er maar een stickertje overheen geplakt.
15 jaar
Vandaag hebben we een feestje, we zijn inmiddels al weer 15 jaar getrouwd! Een mijlpaal die we hebben bereikt. Ups en downs, dat is (nog steeds) de beste beschrijving. Na vijftien jaar weten we wat we aan elkaar hebben, en dat voldoet niet altijd aan de verwachtingen. Vijftien jaar geleden begonnen we aan een gezamenlijk avontuur, en inmiddels voelt het soms alsof we in een achtbaan zitten waar je halverwege niet uit kunt stappen. Druk met werk, druk met familie. Kinderen die we onder controle moeten houden, en die graag voor nog meer werk zorgen. Soms voelt het alsof ik per dag misschien een half uurtje voor mezelf heb, en dat is niet veel.
Als de kinderen naar bed zijn, volg ik meestal snel daarna, en val ik in slaap zodra ik mijn ogen sluit. Ik merk dat ik vaak moe ben en dan ben ik snel geirriteerd. Is het allemaal de moeite waard? Als ik naar mijn kinderen kijk wanneer ze blij zijn, samenwerken, samen spelen, hun grenzen verleggen, dan is het zonder twijfel de moeite waard. De kinderen zien opgroeien is ontzettend mooi en geeft voldoening, maar als ik naar de rest kijk, dan weet ik het niet. Het is niet gemakkelijk.
Vijftien jaar geleden hadden we elkaar belooft om trouw te zijn, maar beloften zijn uiteindelijk alleen maar woorden, en de betekenis van een woord kan met de jaren vervagen, of zelfs helemaal verdwijnen. We zijn nog steeds getrouwd, maar het voelt meer alsof we samen zijn uit gewoonte, met alletwee hetzelfde doel namelijk de toekomst van onze kinderen.
De toekomst; de automatische piloot. We gaan vooralsnog op dezelfde voet verder. We bewandelen de weg van de minste weerstand, want dat is het eenvoudigst en we hebben nu helemaal geen tijd om ingewikkelde veranderingen door te voeren.
Guiniguada B – Batan B
Helaas, weer niet gewonnen. Dit keer was het een emotionele wedstrijd. twee van onze trainers werden het veld af gestuurd. Het andere team had wat grotere spelers die erg fysiek aan het ‘spelen’ waren. Een van onze spelers had aan het eind van de wedstrijd een in tweeen geschopte scheenbeschermer. Heel veel spelers gingen naar huis met een paar nieuwe blauwe plekken. Gelukkig is Alan alert en snel. Ik zag hem een paar keer over een uitgestrekt been springen om zo wat ongewenste pijn te vermijden.
De volgende westrijd is tegen een van de sterkste clubs, dus daar hebben we weinig verwachtingen bij, maar daarna komen we terecht in een groep is meer op ons niveau is, dus dan wordt het weer leuker, maar hopelijk flink wat winstkansen.
Resultaten
| Datum | Thuis | Resultaat | Bezoekers |
|---|---|---|---|
| 26 Oct, 09:00 | Guiniguada B | 3 – 0 | Batan B |
| 18 Oct, 09:00 | Batan B | 1 – 10 | Carnevali |
| 11 Oct, 09:00 | Simusetti C.F. A | 20 – 3 | Batan B |
| 4 Oct, 09:00 | Batan B | 0 – 10 | San Lazaro U.D. A |