Gisteren druk bezig geweest met een verhuizing. Herman woont voortaan in een mooi huisje in Gouda. Alles was goed geregeld voor de verhuizers, maar ik miste toch één klein dingetje. Een lekker broodje beresjors. Goed, een broodje kroket smaakt ook, maar af en toe moet je toch van de gebaande paden afwijken.
Ik kan helaas bijna nooit mijn dromen onthouden, maar vanochtend wist ik toch nog wat ik vannacht gedroomd had. Het was een bijzonder stoere droom.
Ik loop met een hele grote groep mensen door een bos. Ik loop achteraan, en op een bepaald moment is iedereen bezig met het naar beneden glijden over een glad pad met glimmende steentjes. Een beetje zoals in de foto hiernaast, maar dan waren er overal bomen rond het gladde pad. Ook was het pad/de glijbaan door mensen gemaakt met van die glimmende steentjes.
Ik denk, dit kan ik ook, en spring op de steentjes en maak snelheid. Na enige tijd ben ik vooraan de glijdende groep en zie ik twee figuren in opvallende pakjes. Ik manoeuvreer erlangs en maak snelheid. Ik ga enorm snel, en heb geen last van het schuren over de grond.
Na weer een tijdje zie ik het einde. Ik rem door mijn armen op de grond te drukken, en het werkt. Weer geen last van de hitte door mijn jas denk ik. Is stop precies op de juiste plek, een weg die onderaan het pad loopt. Dan arriveren de twee mannen in opvallende oranje pakken. Ze zijn onder de indruk van mijn kunnen. Terwijl we praten zie ik op de achtergrond een kleine roze olifant met zijn slurf een meisje het bos in slaan. Daarna probeert de olifant haar te trappen. Ik onderbreek mijn gesprek en zeg dat ik ga helpen, met een klein takje wil ik de olifant een lesje leren, maar dan zegt Peter (Ja, Peter R… Wat doet hij in mijn droom?) tegen mij dat het de overwinningsroes is. Dan verdwijnt de olifant en wordt ik wakker.
‘Wit’ was hetgeen wat direct in mij opkwam bij het zien van de fotos van mijn bootavontuur. Ik ben echt extreem wit, terwijl ikzelf toch echt het idee heb dat ik een stuk bruiner ben. Van andere mensen hoorde ik ook al dat het lijkt alsof ik rood-achtig haar hebt, maar dat is helemaal godsonmogelijk. Nou ja, zal wel aan al die foto’s liggen.
Alle leuke dingen zijn gelukkig vastgelegd. De coole boot, het zelf sturen, het aanmeren bij Annies, de voortsleping en het politie incident.