As of today we have been together for eight years. In eight years we build a beautiful family and handled our share of up and downs. In the end we are still together and have a good hope for the future. The party will have to wait because Ana is following a training in London.
Today there is a celebration!
We are married three years!
Here they are, a few of the pictures of our wedding. Don’t worry, we are still in the process of making a few dvd’s so we can send our families and friends their own set.
We have finally received the pictures made by the photographers. Ana was not really satisfied, but the pictures are not so bad. We now have around 5000 pictures and a pre-selection made by the photographer of around 600 pictures. From these 600 I can select the best and maybe tweak them a little with my gimp or with paintshop.
Our friends and family also send large amounts of pictures, videos and derived products. For this we thank you all!
After selecting the best of the best we’ll probably print a few albums for ourselves and for our parents. For sure you will be able to find a selection online soon, and we’ll send some of the pictures for the people who helped make this day so special for us. Rest assured, if you decide to visit us any time soon we will for sure bother you with our pictures and invite you to an emotional roller coaster ride past all the memorable events of our wedding day.
Our trip to Greece was very nice and resulted in a number of great pictures. The two pictures I like most I posted right here. The rest of the pictures you can find in my picture album.
My new little wife
A Greek castle.
Voor ons huwelijk hebben we ook aan mijn broer Bert gevraagd of hij een stukje wilde voorlezen, met als resultaat dit prachtige stukje. Onder de lees meer link vind je de Spaanse versie.
Fietspad.
Sinds mijn broer mij vroeg om hier een klein woordje in het Nederlands te spreken, ben ik op zoek geweest naar een toepasselijk woord om deze gelegenheid mooi samen te vatten. Woorden als “liefde”, “geluk” en “plezier”, drongen zich al snel op, maar waren om onverklaarbare redenen nooit de juiste. Op een mooie ochtend kwam het juiste woord zomaar voorbij: fietspad.
Fietspad. Wat maakt fietspad zo toepasselijk? Tijdens mijn eerste ontmoeting met Ana in Leiden vertelde ze dat ze voor haar studie al maanden in Leiden was. Nieuwsgierig naar hoeveel Nederlands ze in die tijd geleerd had, vroeg ik haar wat woorden op te noemen. Een paar woorden later hadden we ze allemaal gehad. Eén woord sprong er echter uit en sprak ze met veel plezier en enthousiasme: fietspad.
Dus wat is er meer toepasselijk dan om in mijn Nederlandse praatje op deze Spaans-Nederlandse bruiloft een oer-Hollands woord als fietspad te gebruiken dat voor beide een betekenis heeft? Goed, Ana zal zich nu uiteraard afvragen waar het precies over gaat, maar ik heb in ieder geval haar aandacht. En dat ene Nederlandse woord zal toch steeds voelen als die warme Nederlandse deken: fietspad.
Ik denk aan mijn broer en fietspad. Adrie, weet je nog? Al die talloze malen dat we met pappa en mamma over dat ellenlange fietspad naar oma fietsten. In weer en wind. Hoe fantastisch voelde dat handje van pappa op je schouder? Of het fietspad naar het strand en door de duinen vanaf Zandvoort. Met vaders koeien kijken in de Kennemerduinen. Heen voor de wind (met 80km/u als ik pappa mag geloven). Terug al snel de man met de hamer en roepend om mamma. Afzien in één woord: fietspad.
Ook samen hebben jullie fietspaden getrotseerd. Onlangs op vakantie op Lanzarote. Op paden die de term fietspad onwaardig zijn. Of toen jullie samen vertrokken voor een barre tocht van Leiden naar de Emmastraat. Wind, regen, Adrie op één van zijn 4 fietsen, Ana op een kinderfietsje, 15 helse kilometers fietspad! In Voorhout vond Ana haar Waterloo en werd besloten het laatste stukje middels alternatief vervoer af te leggen. Avontuur in één woord: fietspad.
En over avontuur gesproken! Vanaf vandaag rijden jullie officieel samen op “het fietspad van het leven”! Samen. We kunnen alleen maar hopen dat jullie veel de wind in de rug zullen hebben en niet al te veel lastige beklimmingen tegen zullen komen. Dat het jullie samen naar leuke bestemmingen lijdt. Naar dromen. Woorden als “liefde”, “geluk” en “plezier” blijken nu wel de juiste en op de plaats.
Van ons allemaal, heel veel liefde, geluk en plezier op het fietspad.
Tijdens de huwelijks ceremonie zijn er een aantal stukjes voorgelezen. Het eerste stukje was geschreven door Miguel, een hele goede vriend van ons beide. Hier vind je zijn bijdrage. Onder de lees meer link vind je de Spaanse versie.
Een morgen in Mei
Op een morgen in Mei, 6 jaar geleden, liep Ana de Pathologie afdeling van het LUMC Ziekenhuis in Leiden binnen om haar proefschrift definitief af te ronden. Diezelfde ochtend, niet ver weg, werd Adrie wakker met de gedachte om eens iets anders te gaan doen. Hij had zijn goede baan vaarwel gezegd en een trip naar Amerika gepland met het idee om na thuiskomst zijn oude werk weer op te pakken. Hij had er op dat moment geen erg in dat deze twee maanden weg een hoofdstuk in zijn leven zou afsluiten.
Ana was blij in Leiden maar, zoals wel vaker met Spanjaarden die weg zijn van huis, bleef ze denken aan haar familie en vrienden (in haar geval een uitbreiding van haar familie). Dus om bezoek uit Spanje mogelijk te maken, besloot ze een appartement te huren dat groter was dan ze alleen voor haarzelf nodig had. Adrie, zoals het een goede Nederlander betaamt, besloot niet om zijn appartement een aantal maanden leeg te laten staan, maar het in plaats daarvan wat geld te verdienen en het te verhuren. Onze helden kenden elkaar toen nog niet, maar toen al vulden zij elkaar goed aan.
In zijn appartement heeft Ana de diep verscholen geheimen van Adrie zijn klerenkast leren kennen ver voordat ze elkaar ooit ontmoet hadden. Ik kan geen betere manier bedenken om iemands toekomstige echtgenoot te leren kennen. Met woorden kunnen geliefden veel verbloemen, maar een kijkje in iemands vrijgezellen appartement verteld altijd de waarheid.
Pas maanden later zouden onze helden elkaar pas voor het eerst ontmoeten. Op de middag van de eerste ontmoeting praatte Ana honderd uit met haar gebruikelijke enthousiasme, waar we allemaal zo van houden. Adrie luisterde met een mengeling van verbazing en verrassing, misschien klonk het volgende gedicht wel in zijn hoofd:
“Wat jij bent leidt me af van wat jij zegt. Woorden schieten voorbij, omringt door gelach. Het gaat aan me voorbij. Ik luister niet. Ik kan alleen kijken naar de lippen die ze voortbrengen.”
In werkelijkheid is de kans vrij klein dat Adrie een gedicht van Salinas in zijn hoofd hoorde die dag. Wat er echt gebeurde was dat hij nog niet echt gewend was aan het Engels met een zwaar Spaans accent, en hij geen woord begreep van wat Ana vertelde. Misschien raar, maar het feit dat hij haar niet goed kon volgen maakte Adrie nieuwsgierig. Zonder deze nieuwsgierigheid, was deze eerste ontmoeting waarschijnlijk alleen een formaliteit geweest. Zonder deze nieuwsgierigheid, hadden we nu misschien geen verhaal om te vertellen.
Hierna ging het snel. We weten van geheime ontmoetingen in Milaan, Madrid, Galicië, België en Barcelona, en toen opeens, het wonder: liefde. Kennelijk was Adrie verliefd geworden op de Spaanse taal die Ana zo uitzonderlijk vloeiend spreekt. Hij verliet Leiden halsoverkop, hij liet alles achter waar hij ooit van gehouden had en schreef zichzelf in op de Don Quijote school, in het hart van het oude Madrid. Of deze plotselinge liefde voor de taal van Cervantes echt was, of alleen een excuus om dichtbij een andere nog grotere liefde te zijn zullen we nooit weten. Wat wel waar is, is dat Adrie nooit een erg grote inspanning deed om de grammatica te leren. Maar in minder dan een week, wist hij wel alle metro stations die hem van Ana scheidde.
Voor het vasteland in Spanje, is het niet duidelijk of de Canarische Eilanden een land van mogelijkheden of van verbanning is. Voor Nederlanders is er geen twijfel, het is het paradijs. Daarom, toen Ana de kans kreeg om naar Las Palmas te verhuizen, was Adrie de doorslaggevende factor om enige openstaande twijfel en luiheid weg te nemen die met zo’n beslissing komt. Als nieuwelingen op het eiland, helemaal alleen, hadden ze alleen elkaar. Je hoeft geen raketgeleerde te zijn om de rest in te vullen.
Als je denkt in geologische termen kan je alleen maar duizelig worden. Het lijkt onmogelijk om op grond te staan dat jonger is dan jezelf, maar toch is het mogelijk. Op 26 oktober 1971 begon de uitbarsting van de vulkaan Teneguia. Op 18 November stopte deze. Van het resultaat van de uitbarsting ontstond een jong en primitief land. Het was in dit rare landschap dat Adrie, op heel traditionele wijze, Ana ten huwelijk vroeg. Ana accepteerde het verzoek meteen, vooral omdat ze wilde dat hij zijn knie van de grond haalde, zodat de toeristen niet meer naar hun zouden staren. Het was de ochtend van de 12de oktober, een jaar geleden.
We zouden graag willen afsluiten met een mooi gedicht over het huwelijk, maar dat doen we niet. We vinden haast nooit poëzie over het huwelijk, en als we dat al doen, dan verwisselen ze vaak enthousiaste uitingen met sarcasme. Alsof het niet mogelijk is om verplichtingen en schoonheid te verenigen.
Je hoeft geen goede observatie te hebben om te weten dat het huwelijk een bron is van conflicten. Dat mag ons niet verrassen. Uiteindelijk is huwelijk een meervoudig concept in een enkelvoudig woord, en daardoor in zichzelf een tegenstelling. Als je er naar kijkt is elk huwelijk, elk op een eigen manier, de bereidheid om deze tegenstelling te trotseren. Als dichters geen bereidheid zien in deze enthousiaste uitingen, dan is dat hun probleem.
Ondanks dat wij geen dichters zijn, hopen we wel dat er in jullie huwelijk altijd ruimte zal zijn voor poëzie, hoe klein of slecht geformuleerd ook. We hopen dat jullie huwelijk een weg vind om verplichtingen en schoonheid te verenigen en we hopen dat jullie huwelijk een bron van inspiratie zal zijn voor toekomstige dichters. Veracht de poëzie nooit. Poëzie is het sterkste wapen dat jullie hebben om de huwelijkse tegenstellingen te overwinnen en ook het mooiste.
For us the day of our marriage was a very good day which we enjoyed a lot. There were some issues with the horrible weather, family members that were robbed and people falling but still. We are very happy so many people showed up to celebrate this day with us and we would like to thank everyone for their kind words and of course for all the presents.
Our honeymoon started in Athens. We walked around a couple of days and got a taste for Greek culture, kitchen and history. Now we are visiting a couple of very nice Greek islands, and right now we find ourselves stranded on the island Syros. The only boat capable of taking us to the next island cannot sail because of some winds. Still we hope to set sail this evening and continue our trip past some more islands. We still would like to visit Naxos, Santorini and Crete. After Crete we return to Athens where we´ll start a car trip exploring Greece for one week more.
Afterwards we return to our normal lives on our Spanish island.
What used to be meant to be a period where you got to know your new spouse has lost all of its meaning. I already knew Ana very well after years of living together, but being newlyweds was the ideal excuse to go on a nice long vacation.
Our first plan was to go to Argentina, and we also thought about Madagascar, China, Vietnam, but in the end we ended up with Greece, the lands of myths and gods. Our choice for Greece was largely based on some insecurity about an exam date. Ana needed to complete a state exam for her job and she could not miss this exam. The date of this exam was a long time unknown and only recently we found out the exam date is the 23rd of October, a week before our wedding. Not knowing the date earlier we did not want to risk planning a far vacation and then not being able to go, so we choose the smart solution and picked a relatively close destination.
We are plaing to spend three weeks in Greece where we hope to discover the Greek culture, the Greek food and the Greek habits. Of course we’ll also enjoy the beauty of the Greek islands.
We are finishing up the planning of our wedding day. The 30th of October is the big day and from around 5 in the afternoon the photographers will be at the Parador hotel in Alcala de Henares, Madrid. We are planning to start making some pictures with family and friends at this time. We would like to request that our guests are at the Parador in Alcala around 5. About a half an hour later at 5:30 we plan to slowly walk towards the city hall. My parents, Bert, Sally and Annabel should be a bit earlier so they can help me get dressed (also subject to lots of pictures)
At 6 we have the reception at the Alcala city hall. This will take about an hour. During the ceremony there will be a civil servant reading a few lines and we will give each other a shiny ring (that if all goes well will be given to us by little Lucas, the son of our moth faithful visitors from Holland, Rogier and Barbara) and there will be a few people reading a little text. These people are an uncle of Ana, a nephew of Ana, our mutual friend Miguel and my brother Bert. Bert will be reading something in Dutch and hopefully there will be a translation of the rest of the texts. After this hour we´ll finally be married and the party will start.
After leaving the city hall Ana and I will go and make some pictures. Afterwards will head over to the Parador (close to all the festivities). In the Parador we arranged for a cocktail start will start at 8. While our guests enjoy the cocktail Ana and I will be getting some more pictures taken, and afterwards we will join the festivities.
Around 9/9:30 the diner will start and will last until midnight. Afterwards there will be a party until around 3 in the morning. At the end of the evening we will say goodbye to our guests and maybe we will visit some nearby bar, if there are still people interested in more partying, but that all depends on the situation.
In Spain a wedding seen as a perfect occasion to really dress up. Of course everybody is welcome in whatever they find comfortable, but the Spanish like to dress up fancy, suits, ball dresses, lots of jewelry and lots of shiny pretty things. It is nice to experience some time. Expect most Spanish to speak very little English. Some will speak English quite well, but this will generally be the younger generation. The number of visitors will be around 110 persons.
Before starting the diner there will be a table arrangement make public. The bride and groom will be at the main table together with their parents (sometimes ever on top of a little stage), and the rest of the visitors will be located around the main table. We have chosen for quite a normal diner. Normally during a Spanish wedding an outrageous amount of food will be served, but we prefer to keep things ‘normal’. Before diner a lot of appetizers will be available and then the diner will have a main dish with fish and white wine, a cocktail, a main dish with meat and red wine and a desert. I understand the timetables are very different to Dutch customs, but for once if should not pose a problem.
During diner it is not strange (and should be expected) that a random guest from a random table starts the shout. This person will probably shout something like ‘Que se besen!’, which implies ‘Kiss!’. Afterwards the recently married will kiss each other and afterwards the people will relax and quiet down.
After diner we dance, and the bride and groom will start the dance. Seeing I have two left feet the dance will probably not be something to remember for a long time, but still, I will try my best.