Uno: el brikindans (1, breakdance)
Dos: el crusaíto (2, gekruisde benen)
Tres: el Maiquelyason (3, michael jackson)
Cuatro: el Robocop (4, robocop)
Vanavond is het zo ver. Het Eurovisie songfestival. Nederland heeft het geloof ik niet gehaald, dus kan ik gemakkelijk kiezen welk land ik zal steunen. Het feit dat ik hier omringt ben door Spanjaarden is uiteraard ook van invloed. Maar wat is nu het geval. De inzending van Spanje is een beetje vreemd. De chiki chiki…
Rustig aan, neem de tijd, geen haast, niks aan de hand.
‘Tranquillo’ is een van mijn favoriete Spaanse woorden en hier op Gran Canaria wordt het gelukkig best vaak gebruikt. De nederlandse vertaling is ‘rustig’ maar dit dekt de lading totaal niet. Tranquillo is een woord dat een levensstijl beschrijft, een manier van zijn, een mentaliteit die in Nederland vaak ver te zoeken is. Afstand nemen van verantwoordelijkheden, druk, pressie en allerlei andere nare zaken en gewoon de dingen nemen zoals ze zijn.
Letterlijk: het beklimmen van de kip.
Ik heb nog nooit geprobeerd een kip te beklimmen, maar ik vermoed dat het een interessant tafereel oplevert. In Spanje heeft het beklimmen van een kip echter een heel andere betekenis.
Een chaotische situatie veroorzaken, een immense commotie veroorzaken. Ergens een kolossaal punt van maken. Als je hoort: “Se monta un pollo”, betekent dat dat iemand een reusachtige rel heeft veroorzaakt over een of andere kwestie.
In Nederland maak je het niet zo vaak, of eigenlijk nooit, mee. Goed, mensen zijn af en toe ontevreden en laten dat ook blijken, maar nooit zodanig dat zelfs neutrale omstanders het schaamrood op de kaken krijgen. Het is een bijzondere communicatiekunst waarbij je net niet de zelfcontrole verliest en maar net binnen de grenzen van een zeer verhitte discussie blijft. Ik kan het niet. In Nederland niet en al helemaal in Spanje niet, maar met name Spaanse vrouwen zijn er erg goed in, en het rare… het werkt. Erger nog, het werkt verbazingwekkend goed.
El Niño betekent vrij vertaalt ‘het kind’. Volgens de reclames hier moet je minstens één keer per jaar met je kind spelen, dus doe ik dat dan maar, samen met moeder Nel. Dit is ons nummer. Mochten we winnen dan zijn we blij en rijk. Hoe rijk we dan zijn weet ik alleen niet, want die informatie heb ik nog niet kunnen achterhalen, maar ongetwijfeld zal het aardig wat zijn.
Dus die vlieg wil naar de drank en wat deden ze dan, die Spanjaarden. Die legden er een dekseltje van voedsel op! Is dat leuk of niet!”
Een wit voetje halen betekend dat je iets goed doet. In de wereld van de varkens-poten is een wit voetje echter een teken van een standaard kwaliteitje. Een zwart voetje is teken van top kwaliteit.
Het verschil tussen een poot van standaard kwaliteit en topkwaliteit is afhankelijk van het ras van het varken, het voer dat ie krijgt, of ie al dan niet gemasseerd wordt en de tijd dat het poot kan rijpen. De tijd om te rijpen is minimaal een jaar maar kan veel meer zijn.
Deze week hebben we, dankzij de ouders van Ana, een Jamon (zeg: gamon) Iberico in huis. Eentje met een pikzwarte voet. Samen met een houten rek om het poot in te hangen en een vlijmscherp mes is dit voldoende om te genieten van een culinair hoogtepuntje uit de Spaanse cultuur.
Eindelijk weer eens een relaxed festifal. Dit weekend vind naast mijn deur het Womad (World of Music, Arts and Dance) festifal plaats.
Vandaag is de kickoff. Lekker vet vreten en bier scoren in vage tentjes. Yeah!
Gelukkig heb ik het afgelopen weekend een beetje kunnen bijkomen. Goed, er waren 3 vriendinnen van Ana op bezoek, dus mijn oren hadden veel te verduren, maar lichamelijk had ik geen inspannende zaken. Ik was dus klaar voor mijn resterende surf lessen.
Het doel van dag 4 en 5 was simpel. Uitgerust en wel op de surfplank staan in een mooie golf. Netjes de branding in surfen en dan zonder vallen van de plank in het ondiepe water springen als de vaart eraf is.
Dag 4 was pittig. Het weekend had toch meer effect gehad dat ik had verwacht. Een paar golfjes gepakt en zelfs een paar pogingen gewaagt om te gaan staan. Dag 5 was de laatste dag en ik had zowaar het gevoel dat het best goed ging. Ik kwam op het juiste moment met mijn plankje in de golf. Ik kon een beetje gaan staan, waarna ik bijzonder snel weer van de plank af viel.
Voorlopig neem ik nu eerst een paar dagen rust. Op zo’n plank liggen in het water heeft redelijk wat effect op je knieën. Ook het proberen te gaan staan is na een paar dagen pijnlijk voor je armen, want steeds moet je jezelf soort van opdrukken om dan snel gaan staan.
Voordeel is wel dat je je na twee uurtjes surfen bijzonder schoon voelt. Nou ja, het was een leuke cursus. Mijn doel “zonder vallen van de plank in het ondiepe water springen”, heb ik niet echt bereikt, maar dat moet in de toekomst dan maar gebeuren. Wellicht later meer.
Het is inderdaad veel spoelen. Mijn hele lichaam doet nu zo’n beetje pijn en ik heb de les die ik vanmiddag zou hebben maar uitgesteld tot volgende week. Ik heb nu alleen nog maandag en dinsdag les. Les drie beloofde gelukkig weer wat vooruitgang. Ik heb een aantal pogingen kunnen wagen om in de golf op de plank te gaan staan. Uiteraard mislukte het leeuwendeel.
Ik weet nu wel dat ik niet teveel voorop de plank moet liggen, want dan boor ik de neus van mijn surfplank vlak voor de golf in de aarde en dat ziet er dom uit. Ook heb ik geleerd dat je niet te veel achterop de plank moet liggen, want dan lukt het met geen mogelijkheid om te gaan staan.
Verder is het surfen zelf wel relaxed. Lekker in het water zitten op je plank. Een beetje ouwehoeren en wachten op een goede golf. Als de golf komt is het vaart maken als een bezetene. Hierna in de golf zien te komen en dan proberen te gaan staan. Uiteraard hierbij in balans blijven. Hierna tuimel ik vaak door de golf. Gelukkig heb ik het niet koud want het water is nog verbazingwekkend warm.
Dat surfen is toch even wennen. Les een was voornamelijk balans proberen te vinden, en de tweede les vandaag was proberen op het juiste moment met de golf mee te zwemmen, en dan op het juiste moment op de plank te gaan staan. Dit juiste moment vinden is nog wat lastig, vandaar dat ik nu het gevoel heb dat ik een flinke hoeveelheid oceaan door mijn neus heb ingesnoven. Gelukkig kan het vanaf nu alleen nog maar beter gaan.