Alex’ eerste stapjes zonder hand om zich aan vast te houden. Alhoewel we hem proberen te begeleiden en op te vangen als het fout dreigt te gaan, is het lastig want hij wil de hele tijd zelf lopen. Meestal valt hij op zijn kont, en af en toe vol op zijn gezichtje, maar toch geeft hij niet op. Onze held!
Vele ouders zijn ongetwijfeld bekend met het probleem van de McDonalds. Met zo’n klein kereltje ontkom je er gewoon niet aan. Als je door de straat loopt en hij ziet zo’n kleurrijke plek, dan wil hij gewoon naar binnen. Als ouder is het dan moeilijk om nee te zeggen en af en toe geef je gewoon toe.
Eenmaal binnen vraag je om een happymeal, maar dat wil hij helemaal niet. Hij wil ge-super-sized worden. Lekker cola, patat en een burgertje. Dit levert dan de volgende foto op.
Het locale strand alhier is het Canteras strand. Nagenoeg midden in de stad en ideal om een flink warm weekend van rond de 30 graden te vertoeven. Alex vond het in ieder geval een fantastisch gebeuren.
Een paar filmpjes:
Al een paar keer heb ik het verhaal gehoord dat als je een ananas schoon maakt en je het bovenste stuk in de grond zet, dat er dan weer een ananas uit groeit. Een vreemd verhaal, maar ik ga het toch maar eens proberen.
Met een lekkere ananas van een van de Canarische eilanden ga ik het experiment uitvoeren. Het klimaat is de ananas bekend, dus wellicht is er een kans van slagen.
Afgelopen weekend zijn we met Alex het bos in getrokken. Lekker twee dagen in de enige Parador van Gran Canaria, hoog in de bergen in Tejeda. Alex vond het fantastisch. Hij speelde met denneappels terwijl zijn vader lekker een wijntje dronk. Ook was Alex onder de indruk van alle bomen en beesten die hij tegen kwam.
Eindelijk een spel zoals een spel hoort te zijn. Een tijdje geleden heb ik Diablo 3 getest. Een aardig spel, maar helaas met een aantal gebreken. De eerdere versies die ik veel gespeeld heb waren stukken beter. Diablo 3 was te makkelijk, onmogelijk om zonder internet te spelen en aan de dure kant.
Nadat ik was teleurgesteld in Diablo ben ik op zoek gegaan naar alternatieven, en al snel kwam ik uit bij Torchlight. En wat bleek, deel 2 komt vandaag uit. Torchlight 1 (en ongetwijfeld ook de nieuwe versie Torchlight 2) was zeer vergelijkbaar met Diablo. Monsters afmaken en een leuke uitrusting verzamelen. Tegelijkertijd red je de wereld van al het slechte. Een concept dat me erg aanspreekt.
Torchlight heeft een aantal leuke karakteristieken. Veel meer kleur en de stijl van het spel is meer als een soort van getekende figuren. Erg leuk. De held van het verhaal heeft als taak monsters af te maken en dit doet hij met zijn trouwe huisdier. Vergeleken met Diablo is Torchlight op bijna alle fronten stukken beter.
Versie twee van Torchlight die vandaag dus uitkomt is volgens mij alleen digitaal te verkrijgen. Een doos in de winkel zal je dus niet tegenkomen. Hier staat wel tegenover dat het spel slechts 20 dollar kost, dat is iets meer als 15 euro. Een koopje dus! Verder heb je geen internet verbinding nodig… kan je je eigen multiplayer spel opzetten, en krijg je een spel dat je indien gewenst zelf kan uitbreiden.
Waar ik bij Diablo3 na lang twijfelen toch besloot het spel niet te kopen (en inmiddels speel ik het al helemaal niet meer) zal ik Torchlight 2 zodra die beschikbaar is toch zeker aanschaffen. Zo’n leuk spel zo goedkoop aanbieden, dat moet natuurlijk beloond worden.
Het gaat heel goed met Alex. Hij is ook al bezig met een aantal sporten en dat met slechts een jaartje.
Alex die lekker duikt in het zwembad.
Alex die begint met lopen en voetballen tegelijkertijd.
Dat voetballen zal Alex zeker niet van zijn vader hebben. Van zijn moeder is ook erg onwaarschijnlijk. Er is slechts een mogelijkheid. Dat voetballen heeft Alex van zijn Nederlandse opa en oma!