Deze maand is mijn laatste maand als ambtenaar. Vanaf 1 april (geen grapje) ben ik weer lekker vrij met uitzicht op helemaal niks. Deze week heb ik al vrij om aan het idee te wennen en ondanks dat het pas maandag is, bevalt de vrijheid al bijzonder goed.
We ontvangen allemaal weleens een sms-je, maar deze die ik van mijn telefoon zelf ontving is toch wel merkwaardig.
Ik ben het, je gsm! Ik heb niets bijzonders te melden, ik wilde alleen even uit je broekzak. De geur van je lul is niet te harden. Bedankt voor de frisse lucht.
During lunch it is custom to have some chit chat and talk about whatever just for the sake of talking. Still sometimes a discussed issues remains in your head. This is the case for this story. The guillotine was a terrible device. Made to sever someone’s head from his or her torso. Something I never thought about is the fact that it did not always cut through the neck in a one clean slice.
When using an axe it was quite normal that the executioner needed to hack a few or a lot of times to do his job properly. Hitting the back or the head by accident was just part of the job. It was a tough occupation. The person being executed suffered but the executioner who had to do all the hacking also had it rough.
As an alternative they developed the guillotine. It promised a quick death for the convict and caused less emotional and physical stress for the executioner. Still, it seems that the guillotine was not the perfect solution. A neck is tougher than you might think and after lots of uses the knife of the guillotine gets duller and duller.
The resulting situation was that the convict should not be surprised if he still lived after the first drop of the guillotine. His head could easily still be attached. Maybe his nerves were cut and his entire body would be paralyzed, but still, the convict would be aware that the big knife was raised two or three times more for a new attempt. Pretty nasty!
Het heeft even geduurd, maar uiteindelijk zijn ze er nu dan toch, de barcelona fototjes.
Afgelopen weekend was een bijzonder geslaagd weekend. Donderdag nacht ben ik naar Barcelona gevlogen, om vrijdag middag mijn broeder te verrassen. Ik wist dat hij op school zat van 9 tot 1, dus iets na enen was de verrassing compleet :-).
Het was een leuk weekend, alleen ben ik nu wel zo ziek als een hond.
Geboortedatum, verjaardag, gewicht, leeftijd, kledingmaat, schoenmaat, lengte, huisnummer, telefoonnummer, sofinummer, maand, dag, jaar, tijd, rekeningnummer, pincode, inkomen, vermogen, btw, kosten, paginanummer, isbn, zoomfactor, afstand, winkans, punten, bonus, verlies, korting, …
Allemaal zaken die in nummertjes uitgedrukt kunnen worden. Ongetwijfeld zijn er nog heel veel meer, maar kan het me ook niet boeien. Nummers zijn niet belangrijk.
In de kleine prins van Antoine de Saint-Exupery stond het prachtig beschreven:
Grown-ups like numbers. When you tell them about a new friend, they never ask questions about what really matters. They never ask: “What does his voice sound like?” “What games does he like best?” “Does he collect butterflies?” They ask: “How old is he?” “How many brothers does he have?” “How much does he weigh?” “How much money does his father make?” Only then do they think they know him.”
…
But, of course, those of us who understand life couldn’t care less about numbers!
Mijn broertje is spaans aan het leren in Barcelona. Leuk, maar blijkbaar zijn er van dit soort scholen in vele landen. Zo kan je bijvoorbeeld engels leren in Duitsland. Een voorbeeld hiervan zie je in dit reclamespotje.
Vandaag in de Metro. Spaans leren in vakantiesfeer, en laat dat nou exact zijn wat mijn broertje aan het doen is. Grappig, want het artikel gaat over Tenerife. Mijn broertje zit in Barcelona en ik zit te denken aan een cursus in Madrid.
In het artikel kwam het erop neer dat Spaans leren in een korte tijd vooral leuk was. Lekker in de zon, cultuur opsnuiven en lekker leren op een leuke manier. Van mijn broertje kreeg ik een andere indruk; de zon en cultuur en mensen zijn leuk, maar het Spaans leren is bijzonder pittig. Ach, het is als ervaring zonder twijfel erg waardevol. Ik wil ooooooook.
Today I got a CD in the mail. It was something I knew was coming. A CD filled with poetry, all the way from Chicago. My friend/sister Kathy turns out to be a very good poetry writer, and her reading the poetry makes it sound even better :-). Now at least I am a little less of a culture-barbarian. Thanks a LOT!!! More reasons for me to want to see her dance also.
The Widow’s Revenge
© Katherinne Bardales
I ran away to the desert, a black shawl,
to mend my broken heart
with fuschia papelillo petals,
green flesh of cactus
and sharp fox teeth.
Many miles I walked, barefoot,
cutting open my soles with broken beer bottles
and burnt wood left from talking circles
long ago.
Layer by layer of skin I peeled off,
leaving trails of brown and pink in the sand.
With my tanned skeleton I danced in the wind
and made love to the sand dunes.
Then sun reached out with its upturned fingernails
and made my hair catch on fire.
My head, a golden flame now, turned my memory to dust.
I became speckles of copper and meteor
and the fishermen, who crossed the desert each day
to find virgin shores filled with silver eyes
sprinkled me on their fish like spice.
I made them see oases.
I made them jump in sandpits, mad with love.
Een bacterie is een diertje. Het bestaat uit een levende cel, met daarin alles wat een groter dier ook heeft. Een plekje om zaken te verbranden voor energie, een manier om afvalstoffen te verwijderen, een mogelijkheid tot voortplanting, zelf voortbewegen is mogelijk.
Een virus is stukken kleiner als een bacterie. Niet in staat om zelf dingen te doen. Alleen reageren. Het enige wat een virus doet is gebruik maken van een andere levende cel om zichzelf te kopiëren. Als zodanig was ik van mening dat een virus eigenlijk een soort formule is. Een formule die zichzelf kan uitvoeren met als resultaat een aantal kopieën van zichzelf.
Tsja, waar je soms allemaal bij stil staat. Ingegeven door de kippengriep moet je het toch ergens over hebben. Bacteriën en virussen. Zaken die we niet kunnen zien, maar die sommige mensen wel begrijpen. Raaaaaaaaarrrrrr. Misschien moet ik hier nog eens over denken als ik tijdelijk weer eens alles weet.