Vandaag een certificaat gehaald waaruit blijkt dat ik in Las Palmas woon. Verbazend snel zelfs voor een ambtelijke actie in een land dat soms verdacht veel Afrikaanse trekjes vertoont. Alles was eigenlijk direct geregeld en ik kreeg alle papieren gelijk mee. Nu alleen nog meer Spaans spreken en misschien een Spaans baantje en dan ben ik qua inburgering toch goed bezig.
Gisteren was het uitgebreid op het Spaanse nieuws. George W. Bush is als president van Amerika de machtigste man ter wereld en zijn horloge werd van zijn arm gejat. Onder het toeziend oog van de camera uiteraard. Hulde voor de dief!
Hieronder het filmpje. Rond 0:55 wordt ergens zijn arm van zijn horloge ontdaan.
Naast het filmpje zijn er natuurlijk ook nog fotos van het event.
Altijd handig om bij de hand te hebben. Het familierecept van Nel voor een overheerlijke appeltaart.
Ingredienten:
· 300 gr bakmeel
· 150 gr witte bastert suiker
· 175 gr boter
· 1 ei
· 1 kg zure appels
· 1 citroen
· 50 gr rozijnen
· 75 gr suiker
· kaneel
Verder zijn nodig:
· springvorm van 22 á 24 cm
· kwastje
· deegroller
Kneed alles behalve de appels, de citroen, de rozijnen en de kaneel tot een bol deeg. Smeer de springvorm in met boter. Deel de deeg in tweeen en rol het deeg mooi plat. Gebruik een deel van het deeg om de bodem van de springvorm en de zijkanten de bedekken.
Doe de appels en de rozijnen in de springvorm en strooi en af en toe wat kaneel over. Snijdt de rest van het deeg in dunne repen en bedek de taart met een ruit motief. Smeer de bovenkant in met eigeel.
Plaats het geheel 75 minuten in een oven op 175 graden celcius. Na de oven even laten afkoelen en daarna eten met een flinke klodder (bij voorkeur zelfgemaakte) slagroom.
On the 1st of June 2004 I wrote the first entry on this blog. At first the only reason was to write about my trip to America, the land of limitless possibilities. Now, after four years I’m still writing new posts. This blog is still the same with new content every now and then, bt my life is completely different. A change from a 9 to 5 job to a life where I’m not sure what I will be doing tomorrow. A life with surprises, adventure, experiences and life-lessons.
I’ve got a Spanish girlfriend, I live in Gran Canaria and I speak a reasonable amount of Spanish. My brother is in a similar situation. He’s traveling the world, spending a great deal of time in south America. He has an Australian girlfriend and he’s thinking about moving to Australia. Maybe in a family thing, but if so, why have my parent been living in Noordwijkerhout all these years?
I am very happy with the experiences life brings me, the people I’ve met and the things I’ve learned. On the other hand it is sad I had to leave a part of my old life behind. No more Friday afternoon drinks, no more running every Tuesday, no more South African braai’s at Kamp’s place and no more visiting my parents in the weekends. It even stranger, I started cleaning during the week.
Hopefully I can continue this live a few more years. I’m full of good hope.
Pinkpop was weereens uiterst cool!
De hoogte- en dieptepunten van de eerste dag: Vroeg op, camping A, regen, ondergelopen spullentent, het ‘terras’ onder de partytent staat blank, een natte piramide-tent en water onder me luchtbed. Gelukkig is de schade beperkt en kunnen we snel alle nog droge spullen in de roze pinkpop vuilniszakken stoppen. Within Temptation is weer goed en Marilyn Manson wordt overstemt door de regen.
De hoogtepunten van de tweede dag: Droog! het graven van een perfecte geul rond de tent, een ontzettend goede Krezip, een uiterst coole 60 jarige Iggy met een energie die doet vermoeden dat er chemicalien in het spel zijn, een paar naakte lui op het Iggy podium, een grote gok door een hamburger te eten en als afsluiting van de dag de allerbeste act van Pinkpop 2007 namelijk Muse. Voor het slapen gaan nog een paar uurtjes partytent.
De derde dag: Tent afbreken, een tegenvallende Scissor Sisters, een handgeschilderd t-shirtje, de vermoeidheid die toeslaat, een laatste act die we niet uitzitten en weer naar huis. Onderweg naar huis nog een ontzettend leuke verassing; Eerst Cesar op 3FM, met de fantastische uitspraak “… het gebruikelijke kotsen …”. Later op dezelfde zender slaat de verbazing helemaal toe, ook Renata is op de radio! COOL!!! En ook nog een dank richting mijzelf. Heel erg leuk!
Al met al is het tijdens de regen nooit zo leuk, maar naderhand des te leuker. Ik vond het heel leuk om iedereen weer te zien. Cees, Renata, Evelien, Herman, Michele, Ammer en Bar… Allemaal hardstikke bedankt! Ik heb het enorm naar mijn zin gehad.
Pa en ma zijn gezellig op bezoek geweest. En tegelijkertijd ook de ouders van Ana en de collega’s Miguel, Alexander, Carmen en Atocha. Gelukkig niet allemaal de hele week, maar toch was het af en toe flink druk. Gelukkig is het nu weer wat rustiger. Een aantal familie-playa-foto’s staan in mijn fotoalbum.
En ja, ik weet dat mijn huidje een lichtgevend witte kleur heeft, maar dit ben ik langzaam aan het veranderen.
Foto update:
Wat oudere foto’s van de warme zonnige kerst van vorig jaar in Madrid staan nu trouwens ook online. Kan je zien waarom mijn ouders zo goed bruin zijn. Die zitten zelfs met kerst in de zon.
Ai, morgenmiddag vertrek ik. Een weekje naar Nederland om weer eens Pinkpop mee te maken. Lekker in de tent. Lekker vet vreten en ongezond zuipen. Lekker relaxen. Maar waarom is het weer toch altijd zo slecht! 80% kans op regen is echt niet normaal meer! Zeker met het broeikaseffect mag je toch zo langzamerhand betere temperaturen verwachten.
Nog een paar weken tot Pinkpop 2007! Als alles goed is heb ik een ticket naar Nederland en als er geen problemen zijn dan kan het feest beginnen.
Zoals het er nu naar uit ziet vertrek ik op 24 mei en keer ik 31 mei weer terug naar Las Palmas. De reis is niet het meest optimaal. Met overstappen in Madrid erbij ben ik heen rond de 8 uur onderweg en terug maar liefst een dikke 10 uur. Maar goed, ik spaar er wel een tientje mee uit.
Als ik weer in Nederland ben zal ik ook proberen alle geleende zaken terug aan hun originele eigenaren te retourneren.
The Shadow of the Wind van Carlos Ruiz Zafón is het eerste boek van een spaanse auteur dat volgens mij een echte bestseller is. Ik kreeg het boek afgelopen week van een vriend die dacht dat ik het wel wat zou vinden. Ik was onzeker. Ik heb het boek inmiddels uit. 6 dagen had ik nodig. Het is een ontzettend goed boek, dus ik zou zeggen; Lees! Ik heb de engelse versie gelezen maar waarschijnlijk is er ook een Nederlandse versie.
Ai, het is al weer twee weken dat ik samenwoon. Twee rare weken, maar het begint nu al een beetje te wennen. Het is voor ons allebei vreemd hier in Las Palmas. Een nieuw eiland, een nieuw huis, nieuwe mensen, geen bekenden in de buurt. Allemaal raar en omdat we voor het eerst echt samenwonen moeten grenzen worden ontdekt en worden afgetast. Af en toe levert dat problemen op, maar deze worden altijd wel weer opgelost. Ik ben benieuwd wat de toekomst gaat brengen.