De drie kenmerken van een goeie film. “Tieten, Schieten en Helicopters”. Maar steeds vaker wijkt mijn smaak af van deze eenvoudige regel. Raar eigenlijk, want volgens mij zijn deze drie kenmerken universeel aanvaard.

Vandaag heb ik een verse nieuwe film gekeken. Een sprookje, met geen enkel kenmerk voor een goeie film. Toch vond ik hem prachtig.
The Chronicles Of Narnia: The Lion, The Witch and The Wardrobe

De film gaat over een paar kinderen die, via een grote klerenkast, in een andere wereld terecht komen. Een wereld met goed en kwaad; sprekende dieren, trollen, elfen, kwade koninginnen, sneeuw en van alles. Leuk!!!

In mijn versie werd een naald met een of ander virus in de tentakel gestoken, waardoor later de aliens allemaal dood zouden gaan. Ook werd de hoofdpersoon, nabij het einde, met een mede persoon opgesloten in een schuurtje, vlak onder de aliens. Toen werd het andere persoon met een of ander zuur in zijn gezicht geraakt en ging redelijk vlot dood. Verder was er sprake van groene wolken met dodend gas, puntige voeten die mensen dood prikte en groene stralen. Ook kwamen de aliens op de aarde als een soort meteoren.

Mijn collega’s hadden een andere mening. Zij beweerde dat er totaal geen sprake was van een naald met virus, wat in mijn optiek het belangrijkste onderdeel van de film was. Ook waren er geen groene wolken, puntige voeten en er was al helemaal geen sprake van meteoren.

Misschien heb ik dan toch een wat oudere versie bekeken, wat ook verklaard waarom ik de special effects er wat gedateerd uit vond zien. Ik zal de film nog maar een keertje bekijken.

Movies with puppets. They seem to get more and more popular, and I’m surprised to say this is not such a bad trend. First there was ‘Team America‘, a movie that put the ‘F’ back in Freedom in a very funny way and today I watched ‘Strings‘. This movie is not American and this you notice clearly. A beautiful fairytale that you should really watch!

Het werd mij vanmiddag vertelt, maar ik kon het niet geloven… een film met een betere martial arts persoon dan bruce lee of jackie chen. Toch moet ik het toegeven, zelden heb ik zo’n brute film gezien als Ong-bak.

Het verhaal van het gestolen hoofd van een beeld, en de zoektocht om het hoofd terug te vinden is van zwaar ondergeschikt belang.

De bad-guys die drugs gebruiken om beter te presteren tijdens de vechtscenes, de good-guy die bij voorkeur abnormaal snoeiharde klappen op het hoofd plaatst, de achtervolgingen en de extreme hoeveelheid geweld maken deze film echt tot een instant classic.
Zien!!!

Vaag, recent weer eens een hele hele slechte film gezien… ‘Sideways‘. Onvoorstelbaar dat die film een 8 krijgt op imdb. De film ging over twee wijn zuipende gasten die door het land pookte, en waarvan er een zou gaan trouwen in een week. Een uiterst saai concept, en dat bleek uit uit de hele film.

Wellicht leek de film slechter dan dat ie daadwerkelijk was, want de afgelopen dagen heb ik echt alleen maar toppers aanschouwd.. ‘Eternal Sunshine of the Spotless Mind‘, ‘Team America‘, ‘The Butterfly Effect‘ en de semi-docu ‘Super Size me‘. Allemaal bijzonder goeie films.

Maar het vage van die saaie film was echt dat ik ‘m gewoon niet kon uitzitten; na ongeveer 2/3 van de film gekeken koos ik toch maar voor de reclame. Tijdens die 2/3 film heb ik echter een paar keer een déjà vu gehad. Ik wist echt zeker dat ik het al eerder gezien had, terwijl ik de film zelf toch afgrijselijk slecht vond… vaag.

Oh Yeah!, met de eerste 5 minuten gekeken, en deze film is echt cool! En dat gebaseerd op alleen de eerste 5 minuten… maar toch, het beeld van typisch amerikaanse actie om de vrijheid van ons allen te garanderen/door onze strot te duwen, is werkelijk fantastisch verfilmt. Kijken!

In the US I bought a DVD by Francis Ford Coppola… Koyaanisqatsi – Life Out Of Balance. The music on the DVD is by Philip Glass, and this music is quite depressing but watching the movie at the same time quickly takes you to a special emotional state. All this because some ex colleague once told me about Philip Glass.

It is almost unimaginable that a movie that only contains images and music, without any spoken text, can point out so clearly that we are working hard to destroy our planet. It is probably better to focus on the description of the DVD cover. “Koyaanisqatsi contrasts the tranquil beauty of nature with the frenzied hum of contemporary urban society.”

Oh well, I’ll just go and sit in the sun for a while. :-p