Een kokosnoot moet wel gezond zijn, want ze zijn werkelijk niet te vreten. In België was het volgens mij Mark die een lyrisch verhaal ophield over de gezondheid van zo’n kokosnoot (“Daar zit echt alles in wat je nodig hebt”)… Dus ik koop er eentje, en ik moet toegeven dat het ‘bereiden’ van de kokosnoot met sloophamer en schroevendraaier een erg prettige aangelegenheid was.

Hierna had ik netjes de sap eruit laten lopen, de noot totaal aan gort gehamerd en het witte ‘bounty-spul’ ontdaan van restjes bruine korst. Toen nam ik een hap… en dat viel even tegen… van een zoete smaak was echt geen sprake, en ik moest zelfs extra water drinken om de smaak uit mijn mond te verdrijven.

Nu alleen nog die sap proberen, maar daar wacht ik nog even mee totdat ik een goeie drank heb waarvan ik vermoed dat ie goed ermee te mengen is.

En wederom blijkt mijn geest sterker dan mijn lichaam… Ik kon de sap gewoon niet eens proeven, en heb het dus maar aan de gootsteen geschonken :-p

Last Sunday I went to Nijmegen to run a preparation round of about 13 kilometers. This was my preparation for the 7 hill run. While I was running I noticed that there were a lot of fields with corn growing right next to the public roads. There was nothing blocking access to the corn. I could not restrain myself and I did a bad thing. Right before finishing our practice run I stole a corncob.

Yesterday evening I planned to eat by stolen corncob, but after cooking it for over 2 hours in boiling water I realized I had made a mistake. I now know I will never again steal any corn. Even with a lot of salt added the corn was not fit for consumption. I did not have any butter at home, which maybe would have helped, or maybe the corn needed to cook for three hours instead of only two, but the result remained uneatable. Next time I will stick to canned corn.