De meeste mensen zijn tegen en op zich is dit ook goed te begrijpen, maar ik wilde het toch graag zelf zien. Een gevecht tussen mens en dier, waarbij beide flinke risico’s lopen. Als de oude Romeinen ervan kunnen genieten, en de Spanjaarden ook, dan moet het toch wat zijn. Maar helaas, het stierengevecht dat ik heb bijgewoond was niet bijster spectaculair. Erger nog, er waren 6 stieren die het tijdelijke voor het eeuwige inruilde, maar alleen op een manier die totaal niet spectaculair of vermakelijk was.

De stappen waren als volgt:

1. De stier loopt het veld in en wordt een beetje gedold door een man of 6.
2. Er komen twee gepantserde paarden de arena op, beide met een flinke speer.
3. De speer wordt in de rug van de stier geprikt, en de stier begint aardig te bloeden.
4. Er worden drie keer twee dolken in de rug van de stier geprikt door langs rennende mannetjes
5. De stier wordt uitgeput door de matador met een rode lap
6. De uitgeputte stier krijgt van de matador een dolk in zijn rug en is dood… Tenminste, als de dolk juist gestoken wordt is de stier dood. Ik alle gevallen die ik mocht getuigen ging dit fout met als resultaat een bloed kotsende stier en nog meer dolkprikken in zijn rug. Uiteindelijk ging de stier altijd wel dood.
7. De matador loopt een rondje door de arena en neemt zijn applaus in ontvangst

Tsja, het is een traditie. De stier heeft ongetwijfeld een goed leven gehad maar toch denk ik er het mijne van. Voor mij geen stierengevechten meer.

Afgelopen weekend het centrum van Alcorcon nader bekeken en op bezoek geweest in Toledo. Het centrum van Alcorcon was wel aardig, ik kan wel genieten van een getto-achtig centrum. Hier ook een cerveza genuttigd, en de bijbehorende tapas gegeten. Dit keer kregen we een schaaltje torrezno’s. Gefrituurde varkenshuid, waarop de haartjes nog te herkennen zijn. Lekker vet ende zout.

Toledo was een hele mooie stad. Als er geen auto’s geweest waren was het net alsof je in de middeleeuwen was. Erg mooi.

Vandaag was er een ‘nieuwe’ in de klas. De perfecte manier om een beetje spaans te oefenen, dus ik trap af met een ‘Hola! ¿Cómo te llamas?’ (Hallo! Hoe heet je?). Als reactie kreeg ik in goed spaans een onverstaanbare naam te horen, direct gevolgt door de tweede standaard aangeleerde zin. ‘¿De dónde eres?’ (Waar kom je vandaan?). Ik verklaar netjes dat ik uit Leiden kom, en pareer de vraag met een eenvoudige ‘¿Y tú?’ (En jij?). En toen bleek mijn fout.

De nieuwe persoon kwam uit Madrid. Raar om dan spaanse les te gaan volgen op het niveau van een zee-egel. Maar de nieuwe persoon bleek de schrijfster te zijn van ons boek (uiteraard is de mijne nu gesigneerd), en ze wilde onze les bijwonen omdat ze een of andere master degree wilde halen. Aan het eind van de les vroeg ze ook nog om twee mensen om geinterviewd te worden en ik laat mij gemakkelijk aan het spek binden dus volgende week worden mijn wereldvreemde ideeen weer wat verder verspreid.

Vandaag is mijn derde dag in het ziekenhuis. Niet omdat ik ziek ben of iets mankeer, maar omdat Ana hier werkt en ik dan eventjes kan internetten. Vreemd, want normaalgesproken kon ik het niet lang volhouden in een ziekenhuis. Ik voelde het bloed altijd vlot uit mijn hoofd verdwijnen. Het werd steeds lichter, totdat ik toch echt naar buiten moest. En nu, nu loop ik al een paar middagen door een lange witte gang, om uiteindelijke een reseach afdeling in te gaan met allerlei vreemde apparaten en ontelbare buisjes met dubieuze vloeistoffen.

De cursus gaat goed. Gelukkig kan ik goed oefenen doordat ik veel spanjaarden ken. Mijn klasje bestaat uit twee andere nederlanders, twee duitsers en iemand uit luxemburg. Ik ben vooralnog een van de slechtste, maar ik hoop dat ik door mijn praktijk ervaring mijn achterstand kan goedmaken.

Vandaag ben ik begonnen met mijn cursus spaans. Les een was redelijk simpel. Eerst een tochtje door Madrid, en daarna als beginner in de makkelijke klas begonnen met het uitspreken van wat typisch spaanse klanken.

Vorige week in Madeira was erg geslaagd. Enorm lekker weer en ons hotel zat echt direct aan de atlantische ocean. Lekker zwemmen. Perfect! Verder lekker gegeten, lekker gedronken en nog wat glazen geleend. Binnenkort zet ik hopelijk de fototjes online.

‘Je gaat het weer doen’. Dit is een uitspraak van een collega nadat ik mijn plannen vertelde. En ik ga het inderdaad weer doen, weer een avontuur beleven. Ik heb al een tijdje het gevoel dat ik mijn leven graag een andere kant op wil laten lopen. Het klinkt misschien vreemd, maar ik wil meer, veel meer en ik geloof dat ik dit meer kan krijgen als ik een beetje meer risico neem in mijn leven.

Ongeveer twee jaar geleden was mijn eerste stap. Een gok. Ontslag en een avontuur beleven in het ‘wilde’ amerika. Dit is zo goed bevallen dat ik het nu weer wil, maar dan een ander avontuur. Drie maanden meeleven in een andere cultuur met nieuwe mensen, andere relaties, andere gewoontes, andere taal, heel veel anders en toch blijft heel veel hetzelfde.

Ik heb besloten om naar Madrid te gaan. Spaans leren is de officiële reden, Ana is een hele goede reden, maar er zijn veel meer redenen. Waarschijnlijk is het daar stervens heet. Zeer waarschijnlijk wordt het langer dan drie maanden. Ongetwijfeld ga ik iedereen missen. Waarschijnlijk veranderd er veel meer dan ik me kan voorstellen. Hoe dan ook, ik ga de gok weer wagen. Het wordt weer een avontuur waar ik volledig van ga genieten.