Het voelt alsof we opnieuw zijn begonnen. De eerste paar jaar waarin thuis pc’s populair werden, waren vreemd. Dingen waren onhandig en zeer veranderlijk. Sommige spellen en programma’s vereisten wat meer geheugen of een iets betere grafische kaart, en ik haalde mijn grafische kaart eruit en verving die, of ik kocht wat extra geheugen, opende de pc en plaatste het geheugen in de beschikbare slots op het moederbord. Het was gewoon. Werd de cd populair? Gewoon een cd-lezer kopen en aansluiten. Werd de zip-schijf populair? Een SCSI-uitbreiding voor je pc kopen, aansluiten op je moederbord, je nieuwe zip-schijf aansluiten op de nieuwe SCSI-poort en hopen op het beste. Een harde schijf? Koop de dure 20MB HD en sluit hem aan. Formatteer en partitioneer de HD en na een paar uur was alles klaar voor gebruik. USB-aansluitingen? Koop een uitbreiding, sluit hem aan en je bent klaar om alles te gebruiken wat je hebt.

Na een paar jaar werd alles minder veranderlijk. Pc’s kwamen volledig uitgerust en hardware updates waren niet meer zo gebruikelijk. Spellen konden bijna altijd draaien, hoewel soms wat trager, afhankelijk van de hardware die je had. Alle systemen hadden een harde schijf en USB-aansluitingen. Met elke nieuwe generatie hardware werd het gemakkelijker.

Ik weet dat de AI (beter gezegd, de LLM) die we nu hebben geen hardware is, maar het voelt weer net als vroeger. Modellen proberen en verschillende configuraties uitproberen. Keuzes maken, omdat sommige modellen te groot zijn en niet op je schijf passen. Wachten en proberen de setup te verbeteren, spraak- of beeld- of muziek generatie toevoegen, proberen wat werkt en wat niet. Het is weer een beetje leuk. Lezen en onderzoeken en langzaam resultaten behalen.

Toen mijn laptop antwoord gaf op mijn eerste vraag zonder verbinding te maken met internet om te zoeken, voelde het precies hetzelfde als toen ik een strip van 4 MB geheugen toevoegde en het werkte, en ik een nieuw programma kon draaien. Geweldig, weer een sprong in de toekomst!