Van Kansas City naar Denver is een enorm stuk, zeker op de kaart van Amerika die ik heb/gebruik, maar desondanks is het geen twee dagen rijden zoals ik had verwacht en heb zitten rondbazuinen, maar is het in acht uurtjes makkelijk te doen.

Als klein mannetje kan ik me nog goed herinneren dat mijn vader een keertje een soort zeemanskoeken had meegenomen. Dit waren een soort brokken gebakken deeg van een centimeter dik, en 6 a 8 centimeter in doorsnee. Zodra je een hap nam van zo’n ding (wat bijzonder moeilijk was gezien de keiharde samenstelling) wist het totaal smakeloze deeg al het vocht in je mond op te nemen. Hierna ging het door naar je maag, waar zelfs een klein beetje ervoor zorgde dat mogelijke hongergevoelens acuut verdwenen.

De reden voor het voorafgaande verhaal is dat ik voor mijn enorme reis naar Denver mezelf had voorbereidt door brood klaar te maken. Van die ronde donut-achtige stukken brood met ham, kaas en sla. Maar na de eerste hap had ik door dat dat een vergissing was. Dat brood smaakte echt als zo’n zeemanskoek, met als enige verschil dat er een ranzig zoetige bijsmaak bij was.

Kansas uitrijden was trouwens wel cool, opeens kwam ik in een gebied terecht waar allerlei kleine olie-op-pomp-apparaten stonden. Die hadden echt een hoog wil-ik-ook gehalte.

Eenmaal in Colorado waren de olie-op-pomp-apparaten verdwenen, en was er alleen nog maar gras te bekennen… Echt enorme hoeveelheden gras.