In Nederland was Big Brother na de eerste serie al niet meer interessant. Erger nog, na de eerste serie vond ik er geen reet meer aan. In spanje is het hetzelfde. Ook hier zijn ze bezig met de 1000ste serie Big Brother en ook hier weten ze niet meer hoe gek ze het moeten maken om kijkers te trekken.

Toch was de eerste aflevering van Gran Hermano wel grappig. Niet vanwege de kleurrijke mensen, niet vanwege de inventive indeling van het huis, niet vanwege de te verwachten boeiende gesprekken, maar vanwege een kleine torro (stier).

Mijn vorige ervaring met stieren was bijzonder teleurstellend. De arme stieren werden afgeslacht, maar de Gran Hermano stier was daarentegen een verademing. Het idee: De sleutel voor elk van de bewoners ligt op een paaltje in een arena. Iedere bewonen moet (een voor een) een sleutel bemachtigen door door de arena te rennen en snel een sleutel te pakken en te maken dat ze wegkomen. De kleine stier loopt ondertussen door de arena.

De eerste bewoner was gelijk de beste. Ze sprong in de arena en de kleine stier peerde hem als de gesmeerde bliksen. De bewoner verloor door de wegsprintende stier haar angst en liep rustig naar de sleutels. Maar toen gebeurde het. De stier realiseerde zich zijn eigen natuur, liep eerst uit zijn hoekje, en zette het toen op een sprint. Kop en horens gericht op de bewoner, die plots wordt geconfronteerd met een wild dier. De medewerkers van Gran Hermano zijn eerder in slaap gesukkeld, en zijn dus nu te laat om de bewoner te redden, en de bewoner weet maar net het vage lijf te redden. 1 – 0 voor de stier.