My old employer Daidalos is changing its name to Dayon and as an old employee I was asked to write a little story about my time there. Ofcourse I was happy to oblige (in Dutch).

Van juli 1999 tot april 2004 was Adrie werkzaam bij Daidalos waar hij zich specialiseerde in FrameMaker+SGML, data conversie, TechLib, en allerlei oplossingen voor de ESA.

Daidalos was voor mij een hele verandering. Ik kwam van een bedrijfje dat op zijn houtje touwtjes gerund werd. Geen structuur en lekker aanrommelen. Het was een soort van hobby gebeuren waarbij ik in aanraking kwam met SGML en gestructureerde opslag. Interessant, dacht ik en ik hunkerde meer en zodoende kwam ik uit bij Daidalos.

In de eerste week werd mij direct duidelijk dat het bij Daidalos andere koek was. Zaken werden daadwerkelijk gepland! Er was zelfs sprake van een projectmatige aanpak van allerlei klussen. Voor het eerst in mijn carrière merkte ik dat er sprake was van inspraak, overleg, initiatieven, en een algehele sfeer die was gericht op het verbeteren van de organisatie en van zijn werknemers.

Inmiddels ben ik al weer een aantal jaartjes weg bij Daidalos. Ik ben vertrokken naar een ander leven, waarbij ik gekozen heb om lekker van het moment te genieten en dit te blijven doen. Ik heb een paar jaar gereisd en aangerommeld en nu zit ik lekker in Las Palmas, waar ik een simpel saai baantje heb, maar geniet van het leven.

Als ik terug denk aan mijn tijd bij Daidalos komen mijn gedachten direct uit bij de collega’s die vaak op het kantoor aanwezig waren. Nasser, Walther, Hans, Martin, Christine en een aantal collega’s die steeds gedetacheerd waren. Bijna iedere middag hadden we een wandelingetje door het stadshart van Zoetermeer. Eventjes langs de Febo voor een lekker broodje (on)gezond.

Niet alleen de geografische locatie was anders, ook het logo was een wereld van verschil. Ik herinner me dat Hans eens een poging heeft gewaagt om de symboliek van een half open schelp aan mij uit te leggen. Helaas is de uitleg nooit echt doorgedrongen.

Ook qua lease-auto was Daidalos voor mij een nieuwe ervaring. Eentje die mij ieder maand wel een boete opleverde. Ik vond dat natuurlijk niet zo netjes van mijzelf, totdat ik van een anonieme bron vernam dat er een ranglijst bestond van binnen gekomen boetes. Onze geliefde chef stond op deze ranglijst met kop en schouders boven de rest van de medewerkers. Het werd zelfs zo erg met de enorme hoeveelheid boetes die we binnenhaalde dat de lease maatschappij begon met het verhogen van iedere boete met een paar euro’s, vanwege een disproportionele administratieve overhead.

We deelde het kantoor met Pheidis en met de sigaar rokende ‘meneer Brinkers’, directeur van Webdox, die een enorm indrukwekkende directeur-vibe uitstraalde, meer nog dan Hans. Daidalos groeide in sneltreinvaart, met iedere maand wel een paar nieuwe gezichten. Pheidis en Webdox moesten vanwege de groei elders onderkomen zoeken, totdat zelfs de hele verdieping onvoldoende was.

Dankzij Daidalos ben ik professioneel gegroeid, maar ook persoonlijk. Ik heb een prachtige tijd meegemaakt bij Daidalos. Een stukje geschiedenis waar ik met plezier aan terug denk.

Ik wens alle toekomstige Dayonners heel veel succes. Daidalos zal net als zijn Griekse naamgenoot Deadalos gaan behoren tot de geschiedenis. Maar in tegenstelling tot die Griek met al zijn mislukte of verkeert uitpakkende uitvindingen zal Daidalos worden herinnert door haar (ex)medewerkers als een fantastisch bedrijf.

Tegen mijn gewoonte in sluit ik graag af met de woorden van Barry Stevens. ‘Vooral doorgaan’.